Cieszę się że jestem jeszcze z pogranicza pokolenia (rocznik 92), gdzie książki towarzyszyły mi zarówno w szkole – encyklopedie służyły do napisania referatu. Moich rodziców też widziałam bardzo często z książką. I mi to czytanie przychodziło z łatwością, najpierw bajek, a później już poważnych książek – w czwartej klasie podstawówki sama z siebie przeczytałam “Quo vadis” Henryka Sienkiewicza. Lubiłam wyprzedzać swoją tematykę i sięgać po książki dla dorosłych. Za to teraz, co raz częściej sięgam po bajki, albo po książki, które rozkładają bajki na czynniki pierwsze.

Uwielbiam książki i mam nadzieję, że będzie mi dane czytać do końca swoich dni. Ale niestety czytam nieregularnie, oczywiście dużą winę ponosi telefon przyklejony do ręki. Od listopada 2022 postawiłam sobie za cel czytać każdego dnia do poduszki. Telefonu nie zabierać do sypialni, a budzik i tak zawsze nastawia mąż. Póki co mamy już luty i jestem z siebie dumna bo całkiem dobrze mi to idzie. Na święta, długie weekendy, urlop kiedy pozbywam się social mediów z telefonu to książka rządzi i wtedy sama po sobie czuję, że mam najlepszy twórczo czas. To wtedy wpadają mi najlepsze pomysły do głowy, jestem dużo bardziej spokojna, nie mam poczucia, że jestem w czymś gorsza, wolniejsza, że robię czegoś mniej, albo nie tak.

Lubię swoje książki znaczyć, zakreślaczami, pisać ołówkiem swoje skojarzenia, w przypadku marketingowych – pomysły na dalsze działania swojej marki. Zabieram ze sobą książkę, kiedy jadę busem do Lublina, kiedy wiem, że będę czekać w kolejce do lekarza, w urzędzie i innych dłuższych wyjazdach nie wspomnę.